Tag: ਰਜਿੰਦਰ ਕੌਰ

ਉਸ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਲਾਲ ਚੂੜੀਆਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਨ ,ਪਰ ਜਿਸ ਲਾਲ ਚੂੜੇ ਦਾ ਚਾਅ ਸੀ ,ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਉਸ ਲਈ ਬਣਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ।ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਵਹੁਟੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਲਗਦੀ ਸੀ ,ਕੋਈ ਵੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਹੁੰਦਾ ,ਚਾਹੇ ਕੁੜੀ ਦਾ ਜਾਂ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ,ਉਹ ਲਾਲ

ਦੀਪਕ ਇਕ ਮਿਡਲ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਦਾ ਲੜਕਾ ਸੀ।10ਵੀ ਤੱਕ ਓਹਦਾ ਕੋਈ ਏਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਾਲਜ ਗਿਆ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨਾ ਸਮਝ ਆਉਣ ਕੀ ਰੱਖਣਾ ਕੀ ਕਰਨਾ। ਬਿਨਾ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਮਗਰ ਲੱਗ ਕੇ ਕਮਾਰਸ ਰੱਖ ਲਈ ,ਪਰ ਸਮਝ ਕੁਛ ਨਾ ਆਵੇ ,ਇਕ ਦਿਨ ਕਾਲਜ ਘੁੰਮਦੇ ਆਰਟ ਵਾਲੇ ਡਿਪਾਰਟਮੈਂਟ ਚ ਗਿਆ ,ਓਥੇ

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਟ੍ਰੇਨ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਰੁਕੀ, ਧੱਕਾ ਮੁੱਕੀ ਰਸ਼…ਸਭ ਨੂੰ ਚੜਨ ਦੀ ਕਾਹਲ, ਉੱਤੋ ਸਮਾਨ ਵੇਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਰੌਲਾ…ਉਤਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਉਤਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਨੇਹਾ ਆਪਣੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬੈਠੀ ਬਾਹਰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਕ ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਬਜੁਰਗ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਡਿੱਗਾ। ਸਨੇਹਾ

ਅਮਿਤ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਰੀਮਾ ਨੇ ਉਸ ਹੱਥੋਂ ਫੋਨ ਲੈ ਲਿਆ। “ਅੱਜ ਜੋ ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ ਦੂਰੀਆਂ ਹਨ , ਇਹ ਸਭ ਉਸਦੀ ਦਖ਼ਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਕਰਕੇ ਹੀ ਹੈ। ਤੁਸੀ ਕੋਈ ਕੰਮ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਜਾਂ ਮੇਰੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ? ਹਰ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਫੋਨ ਲਗਾਉਣਾ

ਚਾਂਦਨੀ ਦੀ ਆਪਣੇ ਹੀ ਮੁਹੱਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਮੇਨ ਰੋਡ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਸੀ। ਮੁਹੱਲੇ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਅੱਜ ਜਦ ਕਨਿਕਾ ਆਈ ਤਾਂ…ਚਾਂਦਨੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ “ਅੱਜ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਗੇੜਾ ਮਾਰਿਆ? “ਕੀ ਦੱਸਾਂ, ਬੱਚਿਆ ਦੇ ਪੇਪਰ ਉੱਤੋ ਸੱਸ ਬੀਮਾਰ ਚਾਰ

ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਹੀ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਭਾਬੀ ਸੀ। ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਕ ਉਹ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਹੀ ਸਾਡੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਵੱਖਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਬੋਲ ਚਾਲ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨਾਲ। ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਚਲੋ ਹੁੰਦੀਆ

ਇਕ ਰਾਜੇ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਮਹੱਲ ਵਿਚ ਸੁੰਦਰ ਬਾਗ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਅੰਗੂਰਾਂ ਦੀ ਵੇਲ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਰੋਜ਼ ਇਕ ਚਿੜੀ ਆਉਂਦੀ ਅਤੇ ਮਿੱਠੇ ਅੰਗੂਰ ਚੁਣ-ਚੁਣ ਕੇ ਖਾ ਜਾਂਦੀ ਅਤੇ ਅੱਧ-ਪੱਕੇ ਤੇ ਖੱਟੇ ਅੰਗੂਰ ਹੇਠਾਂ ਡੇਗ ਦਿੰਦੀ। ਮਾਲੀ ਨੇ ਚਿੜੀ ਨੂੰ ਫੜਨ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਹ ਹੱਥ ਨਾ ਆਈ।