Author: Kalam

ਕੇਰਾਂ ਮੈਂ ਤੇ ਸ੍ਰੀ Om Parkash Mehta ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪਟਵਾਰੀ ਸਨ ਤੇ । ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਸ ਸਮੇ ਸੂਬੇ ਵਿਚ ਚੌਧਰੀ ਭਜਨ ਲਾਲ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਸੀ ਤੇ ਡੁਬਵਾਲ਼ੀ ਤੋਂ ਵਿਧਾਇਕ ਮੈਡਮ ਸੰਤੋਸ਼ ਸਰਵਾਨ ਚੌਹਾਨ ਪੰਚਾਇਤੀ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਮੈਡਮ ਨਾਲ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੇ ਤਾਲੋਕਾਤ ਵਧੀਆ ਸਨ।

ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਘੁਮਿਆਰੇ ਬਿਜਲੀ 1973 ਵਿੱਚ ਆਈ। ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪੰਦਰਾਂ ਕੁ ਘਰਾਂ ਨੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਫਿਟਿੰਗ ਕਰਵਾਈ। ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਜੇ ਈ ਨੂੰ ਮਿਲਕੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਨੋ ਮੀਟਰ ਲੰਬੀ ਦਫਤਰ ਤੋਂ ਅਗੇਤੇ ਹੀ ਲੈ ਆਏ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਮੀਟਰ ਸਾਡੇ ਘਰ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਦੂਸਰਾ

ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦੋਨੋ ਇੱਕ ਵਿਆਹ ਤੇ ਗਏ। ਚੰਗਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਵੇਟਰ ਸਨੈਕਸ ਅਤੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲਡ ਡ੍ਰਿੰਕ ਲ਼ੈਕੇ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅੱਡ ਅੱਡ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਠੰਡੇ, ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ੇਕ ਅਤੇ ਜੂਸ ਸਨ। “ਕਿਹੜਾ ਜੂਸ ਹੈ?” ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਬੋਤਲ ਬੰਦ ਜੂਸ

ਬਾਬੇ ਹਰਗੁਲਾਲ ਦੀ ਹੱਟੀ। ਪਿੰਡ ਦੀ ਮੁੱਖ ਸਿੱਧੀ ਗਲੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਬਣੀ ਸੱਥ ਦੇ ਜਵਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ ਬਾਬੇ ਹਰਗੁਲਾਲ ਦੀ ਹੱਟੀ। ਚਾਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਹੱਟੀਆ ਸਨ ਹਰਬੰਸ ਮਿੱਡੇ ਦੀ ਹੱਟੀ, ਬਾਬੇ ਸਾਉਣ ਕੇ ਜੀਤੇ ਦੀ ਹੱਟੀ, ਆਤਮੇ ਸੇਠ ਦੀ ਹੱਟੀ ਤੇ ਬਲਬੀਰੇ ਕੁਲਫੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੀ

#ਪਹਿਲੇਦਿਨ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਟਿਊਬ ਤੇ ਪੱਖਾ ਬੰਦ ਕਿਓਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਇੰਨੀ ਜਲਦੀ । ਮੈ ਅਜੇ ਸਮਾਨ ਚੁੱਕਣਾ ਹੈ ਕਮਰੇ ਚੋ। ਬਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਲਾਈਟਾਂ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ।ਲੱਗਿਆ ਮੈਂ ਗਲਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। #ਦੂਸਰੇਦਿਨ ਕਮਰੇ ਚੋ ਜਦੋ ਬਾਹਰ ਆ ਹੀ ਗਏ ਹੋ ਤਾਂ ਟਿਊਬ ਤੇ ਪੱਖਾ ਤਾਂ

ਸਕੀਮੀ ਤਾਇਆ ਕਰਤਾਰ ਕੁੜੇ ਆਹ ਮਾਲ੍ਹ ਪੂੜੇ ਤੇ ਖੀਰ ਲਿਆਈ ਸੀ। ਮਖਿਆ ਡੀਸੀ ਖੁਸ਼ ਹੋਕੇ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੁਆਂਢਣ ਤਾਈ ਜੀਤੋ ਨੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਤੁਸੀਂ ਵਾਹਵਾ ਇੰਨੀ ਹੁੰਮਸ ਵਿੱਚ ਮਾਲ੍ਹ ਪੂੜੇ ਬਣਾ ਲਏ ਮੈਥੋਂ ਤਾਂ ਚਾਹ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ। ਗਿੱਲੇ ਬਾਲਣ ਨਾਲ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਆਖੀ। ਣੀ

ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਮਾਸਟਰ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ ਬੱਤਰਾ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਘਰ ਮੂਹਰੇ ਲੱਗੀ ਨੇਮ ਪਲੇਟ ਜਿਸ ਤੇ #ਆਰ_ਕੇ_ਬਤਰਾ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਈ ਸਾਲ ਉਂਜ ਹੀ ਲੱਗੀ ਰਹੀ। ਮੈਨੂੰ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਲੱਗਿਆ ਕਰੇ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਨੇਮ

ਓਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੰਦਰਾਂ ਪੈਸੇ ਦਾ ਪਾਈਆ ਦੁੱਧ ਕਿਸੇ ਹੱਟੀ ਤੋਂ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਪਤਾ ਣੀ ਕਿਸੇ ਘਰੋਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਜਾਂ ਸਾਈਕਲ ਵਾਲੇ ਦੋਧੀ ਤੋਂ ਲੈਂਦੇ। ਸਾਰੇ ਹੱਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੁੱਧ ਵੇਚਦੇ ਸਨ। ਬਹੁਤੇ ਵਾਰੀ ਸਾਨੂੰ ਦੁੱਧ ਬਾਬੇ ਤਾਰੀ ਦੀ ਹੱਟੀ ਤੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ। ਚਾਚੀ ਦੁਰਗਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਘਰੇ। ਉਹ ਦੁੱਧ ਪਾਉਂਦੀ।