Month: November 2023

ਵਿਜੈਪਤ ਸਿੰਘਾਨੀਆ..ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਵਿਓਪਾਰ ਜਗਤ ਦਾ ਧਰੂ ਤਾਰਾ..ਤੂਤੀ ਬੋਲਦੀ ਸੀ..ਸਾਢੇ ਬਾਰਾਂ ਹਜਾਰ ਕਰੋੜ ਦੀ ਲੰਮੀ ਚੋੜੀ ਸਲਤਨਤ..ਰੁਤਬੇ..ਸਿਜਦੇ..ਬਾਦਸ਼ਾਹੀਆਂ..ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਜਹਾਜ..ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਘਰ..ਲਿਸ਼ਕੋਰ ਮਾਰਦੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਸਭ ਕੁਝ..ਪੁੱਤਰ ਲਈ ਅਲੋਕਾਰ ਘਰ ਬਣਾਇਆ..ਫੇਰ ਸਾਰੀ ਪੂੰਜੀ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..ਫੇਰ ਸਮੇ ਦਾ ਚੱਕਰ ਘੁੰਮਿਆ..ਪਿਓ ਪੁੱਤਾਂ ਵਿਚ ਅਣਬਣ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ..ਅਖੀਰ ਨੌਬਤ ਇਥੋਂ ਤੀਕਰ ਕੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਘਰੋਂ

ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਕੁਝ ਕ਼ੁ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਮੇਰੇ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਕੁਲਵੰਤ ਨਾਮ ਦੀ ਸੇਵਾਦਾਰ ਬੀਬੀ ਪੇਰੈਂਟਸ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਗਗੜ ਪਿੰਡ ਦੀ ਸੀ। ਤੇ ਬਹੁਤ ਗਾਲੜੀ ਵੀ ਸੀ। ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਨੂੰ ਟੁੱਟਣ ਨਾ ਦਿੰਦੀ। ਪਕੌੜਿਆਂ ਵਾਂਗੂ ਗੱਲਾਂ ਬਣਾਉਂਦੀ ਚੁੱਪ ਨਾ ਹੁੰਦੀ। ਦਿਨ ਵਿੱਚ

“ਪਾਪਾ ਆ ਜਾਉਂ। 25 ਨਵੰਬਰ ਹੋ ਗਈ।” ਵੱਡੀ ਤੇ ਛੋਟੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜਗਾਇਆ। ਮੈਂ ਅਜੇ ਘੰਟਾ ਕ਼ੁ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੁੱਤਾ ਸੀ। ਸੁੱਤਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝੋ ਜਾਗੋ ਮੀਟੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ। ਕਿ ਮਾਜਰਾ ਕੀ ਹੈ। ਵੱਡੀ ਬੇਟੀ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਤੇ ਬੋਲੀ “ਪਾਪਾ ਅੱਜ

1998 ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਨਵਾਂ ਮਕਾਨ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਇਆ ਤੇ ਅਸੀਂ ਸ਼ਿਫਟ ਕਰ ਗਏ। ਕੋਠੀ ਟਾਈਪ ਮਕਾਨ ਸੀ ਇਹ। ਦੋ ਬੈਡਰੂਮ ਕਿਚਨ ਡਰਾਇੰਗ ਕਮ ਡਾਈਨਿੰਗ ਰੂਮ ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਲਾਬੀ ਤੇ ਸਟੈਪ ਵਾਲੀਆਂ ਸੰਗਮਰਮਰ ਲੱਗੀਆਂ ਪੌੜ੍ਹੀਆਂ ਹਰ ਕਮਰੇ ਚ ਲੱਗੇ ਪਰਦੇ।ਵੇਖਣ ਵਾਲਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਕੋਠੀ ਹੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਚੁੰਨੀ ਚੜਾਉਣ ਦੀ ਰਸਮ ਜਿਸਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਰਿੰਗ ਸੈਰਾਮਣੀ ਆਖਣ ਲਗ ਗਏ ਮੇਰੇ ਸਹੁਰੇ ਪਿੰਡ ਮਹਿਮਾ ਸਰਕਾਰੀ ਵਿਖੇ ਹੀ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਉਸ ਸਮੇ ਹੋਟਲਾਂ ਵਾਲੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਈ ਅਜੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ।ਅਸੀਂ ਸਾਰਾ ਲੁੰਗ ਲਾਣਾ ਜਿਹਾ ਇੱਕਠਾ ਕਰਕੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਮੈਟਾਡੋਰ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ। ਸਾਰਾ

ਰਾਮ ਰੱਤੀ ਅੱਜ ਤੂੰ ਲੇਟ ਹੋਗੀ ਕੰਮ ਤੇ। ਸਾਡੀ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਨੂੰ ਹੀ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। ਬੀਬੀਜੀ ਅੱਜ ਦੀ ਦਿਹਾੜੀ ਤਾਂ ਬੈੰਕ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਿਕਲ ਗਈ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਪੁੱਤਾਂ ਦੀ। ਮੁੰਡਾ ਗੰਡਿਆਂ ਦੀ ਰੇਹੜੀ ਲਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਪੰਜ ਪੰਜ ਸੋ ਆਲੇ ਨੋਟ ਬਦਲਣ ਲਈ ਲਾਈਨ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਰਹੇ। ਨਾ

ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲੇ ਪੜ੍ਹਨ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਬੋਰੀ ਦਾ ਝੋਲਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਤੇ ਝੋਲੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਵਾਤ ਇੱਕ ਸਲੇਟ ਇੱਕ ਕੈਦਾ ਤੇ ਇੱਕ ਫੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਦਿਨ ਕਿੰਨੇ ਵਧੀਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਸਕੂਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਤੇ ਸਕੂਲੇ

#ਪ੍ਰਸਿੰਨੀ_ਤੋਂ_ਪਰੀਸ਼ਾ ਤੱਕ ਪ ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਪੁੰਨ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਗੋਂ ਪੁੱਤਰ ਪੁੱਤਰੀ ਪਿਓ ਪਾਪਾ ਵਰਗੇ ਅਨਮੋਲ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਪਿਆਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਵੀ ਜਦੋ ਪ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਪਿਆਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਤਾਂ

ਗੱਲਾਂ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਡੱਬਵਾਲੀ ਵਿੱਚ ਮੰਡੀ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਛੇ ਦਰਵਾਜੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜੋ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ। ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੀ ਤਰਫ ਵਾਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨਗਰ ਪਾਲਿਕਾ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਵਾਟਾਂ ਤੇ ਹਮਸਫ਼ਰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਏ। ਪਰ ਵਾਟਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਨੇ ਏ ਉਹ ਰੱਬ ਜਾਣਦਾ। ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਇੱਕ ਸੱਚਾ ਸਾਥੀ ਮਿਲ ਜੇ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਦੋਂ ਲੰਘ ਜਾਦੀ ਆ। ਇਹਨਾਂ ਪਿਆਰ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਦੇ ਨਾਲ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਵਿੱਚ ਸਾਥ