Tag: ਕਮਲ ਕੌਰ

ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੌਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਖੜਕੀ, ਮੈਂ ਭਮੱਤਰ ਕੇ ਜਿਹੇ ਓਠੀ…ਇਕਦਮ ਮੂੰਹ ਚੋ ਨਿਕਲਿਆ,” ਹੇ ਮਾਲਕਾ! ਨਗਰ-ਖੇੜੇ ਸੁੱਖ ਹੋਵੇ।” ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਫੌਨ ਸੀ ਜੋ ਸਾਡੀ ਕੋਠੀ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਬੰਦਾ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਓਹ ਬੋਲਿਆ,” ਬੀਬੀ ਜੀ, ਬਾਲਾਂ ਤਾਈ ਮਰ ਗਈ ਏ…. ਤੁਸੀ ਆ ਜਾਓ।” ਗੱਲ ਸੁਣਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਤ੍ਰੇਲੀ ਆ ਗਈ,

ਸਵੇਰੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਓਠਣਾ ਮੇਰਾ ਨਿੱਤ ਦਾ ਕਰਮ ਸੀ ਕਿਓਕਿ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਵਖਤੇ ਓਠਣ ਦੀ ਆਦਤ ਜੋ ਪੈ ਗਈ ਸੀ, ਓਹਨਾ ਵੇਲਿਆ ‘ਚ ਬਾਬੇ-ਦਾਦੇ ਹੁਣੀ ਸਾਨੂੰ ਸੱਤ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਮ੍ਰਿੰਤ ਵੇਲੇ ਓਠਾ ਲੈਦੇ ਸੀ ਤਾ ਜੋ ਅਸੀ ਵੀ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਸਹਾਰਾ ਦੇ ਸਕੀਏ….ਜਮੀਨ ਥੋੜੀ ਸੀ ਤੇ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਭਾਰੀ, ਤੰਗੀਆ-ਤੁਰਸ਼ੀਆ