ਝੋਰੇ ਨਾਲ ਝੁਰ ਰਿਹਾ ਮੈਂ… ਪਿੰਡ ਵੰਨੀਓਂ ਆਉਂਦੀ ਸੜਕ ਗਹੁ ਨਾਲ ਤੱਕ ਰਿਹਾਂ… ਮੈਂ ਵੀ ਤਾਂ ਇਸੇ ਸੜਕ ਵਰਗਾ ਹੀ ਹਾਂ…ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ…ਨਾ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ…ਬਸ ਬੇਵੱਸ। ਜਦੋਂ ਦਾ ਵੀਲ੍ਹਚੇਅਰ ‘ਤੇ ਬੈਠਾਂ…ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸਭ ਕੁੱਝ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ…ਤੇ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ….. ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸਜ਼ਾ ਭੋਗ ਰਿਹਾਂ…
Continue reading![](https://www.pbkalam.com/wp-content/uploads/2023/11/wheelchair-chair.jpeg)