Tag: ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

ਮਾਸੀ ਦਾ ਸਹੁਰਾ ਸ੍ਰ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ..ਠੰਡੇ ਥਾਂ ਮੰਜੀ ਡਾਹੀ ਹੋਣੀ..ਦੋ ਪਾਵੇ ਖਾਲ ਵਿਚ ਤੇ ਦੋ ਬਾਹਰ..ਭਰ ਗਰਮੀਂ ਵਿਚ ਵੀ ਓਥੇ ਹੀ ਛਾਵੇਂ ਬੈਠੇ ਰਹਿਣਾ..ਕਦੇ ਗਰਮੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਨਾ ਕਰਨੀ..ਉੱਤੇ ਅਮਰੂਦਾਂ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਫਲਦਾਰ ਰੁੱਖ..ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਹਿਲਾਉਣ ਨਹੀਂ ਸਨ ਦਿੰਦੇ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉੱਤੇ ਚੜਨ..ਕਹਿੰਦੇ ਜਿਹੜਾ ਪੱਕ ਗਿਆ ਆਪੇ ਡਿੱਗ

ਮੁਲਖ ਦੇ ਦੋ ਕਨੂੰਨ..ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਲਈ ਹੋਰ ਤੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਲਈ ਹੋਰ..ਏਨੀ ਗੱਲ ਆਖਣ ਤੇ ਕਈ ਬਹਿਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ..ਕਿਓਂ ਸੋਚਦੇ ਓ ਇੰਝ..ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਇਸ ਸਿਸਟਮ ਨੇ..! ਭਾਈ ਸਾਬ ਦੀ ਸਗੀ ਭਤੀਜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ..ਭਰਾ ਪਹਿਲੋਂ ਹੀ ਮੁੱਕ ਗਿਆ ਸੀ..ਪਿਓ ਦੀ ਥਾਂ..ਸਿਸਟਮ ਨੇ ਪੈਰੋਲ ਦਿੱਤੀ..ਸਿਰਫ ਦੋ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ..ਉਹ ਵੀ ਪਰਛਾਵੇਂ ਵਾਂਙ

ਸੰਨ ਦੋ ਹਜਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਏ… ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਾਲੇ ਗਰੁੱਪ ਵਿਚ ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਰੇ ਹੀ ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਕਾਕੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ..ਕੋਈ ਪੀ ਸੀ ਐਸ ਦਾ ਭਾਣਜਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਡੈਡੀ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ.. ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ਐਬ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਅਸਾਂ ਨਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ..! ਚੰਡੀ-ਮੰਦਿਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਕਰਨਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਪੜਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ.. ਇੱਕ ਕੁੜੀ

ਸੈਰ ਕਰਨ ਗਿਆ ਮੁੜਦੇ ਵਕਤ ਭਾਈ ਜੀ ਦੇ ਢਾਬੇ ਤੇ ਚਾਹ ਪੀਣ ਜਰੂਰ ਰੁਕਦਾ..ਓਹਨਾ ਦਾ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤ ਚੁੱਕ ਕੇ ਗਾਇਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ..ਮਗਰੋਂ ਇਸ ਉਮਰੇ ਮਜਬੂਰਨ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪੈ ਗਿਆ..ਢਾਬੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੋ ਰੂਮ ਵਾਲਿਆਂ ਬੜਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਸਾਨੂੰ ਵੇਚ ਦੇਣ ਪਰ ਆਖ ਦਿੰਦੇ ਜਦੋਂ ਤੀਕਰ ਜਿਉਂਦਾ ਹਾਂ ਚਲਾਵਾਂਗਾ ਮਗਰੋਂ

ਨਿੱਕੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਘਰ ਤੀਜੀ ਧੀ ਆਈ ਸੀ..ਵੱਡੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਧੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਸੀ..ਸੋਗਮਈ ਮਾਹੌਲ ਵਿਚ ਘੁੱਟੀ ਵੱਟੀ ਬੈਠੀ ਬੀਜੀ ਕਦੇ ਦਾ ਗੁਬਾਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਮੌਕਾ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ..ਅਚਾਨਕ ਅੰਦਰੋਂ ਰੌਲੇ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ..! ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਪਲੰਘ ਤੇ ਢੇਰ ਸਾਰੇ ਖਿਡੌਣੇ ਖਿਲਾਰ ਹੱਸਣ ਖੇਡਣ ਵਿਚ ਮਸਤ

“ਬਰਫ਼ੀ” ਨਾਮ ਦੀ ਫਿਲਮ..ਰਣਬੀਰ ਕਪੂਰ..ਮਗਰ ਲੱਗੀ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਸੜਕਾਂ ਘਰਾਂ ਹੋਟਲਾਂ ਰੈਣ ਬਸੇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਝਕਾਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਅਖੀਰ ਇੱਕ ਸੁਰਖਿਅਤ ਘਰ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਅੰਦਰ ਦਾਖਿਲ ਹੋ ਜਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਤਾਂ ਵੇਖਦਾ ਕੇ ਇਹ ਤਾਂ ਪੁਲਸ ਠਾਣੇ ਦਾ ਅਹਾਤਾ ਹੈ..ਓਹੀ ਥਾਣਾ ਜਿਸਦੀ ਪੁਲਸ ਮਗਰ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ! ਗੁਪਤਾ ਜੀ ਨੇ ਉੱਬਲਦੀ ਉੱਬਲਦੀ

ਸਵਖਤੇ ਗੋਂਗਲੂ ਪੁਟਾਏ..ਮੁੰਡਾ ਲੜ ਪਿਆ..ਪੁਟਾਈ ਇਸ ਵੇਲੇ ਨਾ ਕਰਾਇਆ ਕਰ..ਅੱਧਾ ਤੋੜਾ ਤੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਗਦੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨਿਆਣੇ ਖਾ ਜਾਂਦੇ..! ਆਖਿਆ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ..! ਆਥਣੇ ਖੁਸ਼ ਮੁੜਿਆ..ਅਖ਼ੇ ਮੌਜ ਹੋ ਗਈ..ਬੋਲੀ ਬੜੀ ਤਾਂਹ ਤੀਕਰ ਗਈ..ਦਿੜਬੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਟਰਾਲੀ ਰਾਹ ਵਿਚ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ..ਸਬੱਬੀਂ ਰੇਟ ਡਬਲ ਮਿਲ ਗਿਆ..! ਆਖਿਆ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪੁਟਾਈ ਤੇ

ਬੰਬੀ ਕਾਫੀ ਹਟਵੀਂ ਸੀ..ਡੇਢ ਦੋ ਮੀਲ..ਰਾਹ ਖੈੜਾ ਵੀ ਕੱਚਾ..ਕਈਆਂ ਰਾਹ ਦੇਣੋਂ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..ਪਰ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੇ ਡੇਢ ਗੁਣਾ ਪੈਸਾ ਦੇ ਕੇ ਰਜ਼ਾਮੰਦ ਕਰ ਲਿਆ..! ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਤੁਰਨਾ ਪੈਂਦਾ..ਰੁੱਖ ਵੀ ਕੋਈ ਨਾ..ਇਕੇਰਾਂ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਤ੍ਰੇਹ ਲੱਗ ਗਈ..ਜ਼ਿਦ ਫੜ ਓਥੇ ਹੀ ਬੈਠ ਗਿਆ..ਲਾਗੋਂ ਜੁਗਾੜ ਕੀਤਾ..! ਫੇਰ ਰਾਹ ਵਿਚ ਇਕ ਪੱਕਾ ਨਲਕਾ

ਨਾਲ ਬੈਠੀ ਬੇਗਮ ਨਾਲ ਅਜੋਕੇ ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਸਰੂਪਾਂ ਤੇ ਬਹਿਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ..ਅਚਾਨਕ ਅੱਗੇ ਭੇਡਾਂ ਬੱਕਰੀਆਂ ਦਾ ਵੱਗ ਆ ਗਿਆ..ਗੱਡੀ ਹੌਲੀ ਕਰ ਲਈ ਪਰ ਹਾਰਨ ਨਾ ਮਾਰਿਆ..ਜਾਨਵਰ ਡਰ ਨਾ ਜਾਣ..ਮਗਰ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਮੇਮਣਾ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ..ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਬੱਕਰੀ ਹੁਣੇ-ਹੁਣੇ ਹੀ ਸੂਈ ਸੀ..ਸਾਨੂੰ ਵੇਖ ਮੇਮਣਾ ਕੁੱਛੜੋਂ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ

ਮੈਂ ਤੜਕੇ ਉੱਠ ਪਿਆ..ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਜਾ ਗੇਟ ਤੋਂ ਅਖਬਾਰ ਚੁੱਕੀ..ਏਨੀ ਹੌਲੀ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਸੁੱਤਾ ਮੇਰਾ ਪੋਤਰਾ ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੀ ਨਾ ਜਾਗ ਜਾਵੇ..ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਬਾਅਦ ਕੱਲ ਹੀ ਤਾਂ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਪਰਤਿਆ ਸੀ..! ਕੀ ਵੇਖਿਆ ਵੇਹੜੇ ਖਲੋਤੀ ਮੇਰੀ ਕਾਰ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ..ਹੈਰਾਨ ਸਾਂ ਸੁਵੇਰੇ ਸੁਵੇਰੇ ਭਲਾ ਕੌਣ ਸਾਫ ਕਰ ਗਿਆ?