Month: September 2023

ਦੋ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਛੁਟੀਆਂ ਚ ਕੁੱਲੂ ਮਨਾਲੀ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗ੍ਰਾਮ ਬਣ ਗਿਆ। ਮਿੱਤਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹਿਮਾਚਲ ਦਾ ਇੱਕ ਕਸਬਾ ਅਉਂਦਾ ਹੈ ਭੂੰਤਰ। ਓਥੇ ਫਲ ਫਰੂਟ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹੀ ਹਨ। ਜਾਂਦੇ ਵਕਤ ਅਸੀਂ ਓਹਨਾ ਕੋਲੋ ਚੈਰੀ ਲੁਕਾਟ ਤੇ ਹੋਰ ਫਲ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਖਾਣ ਲਈ ਖਰੀਦੇ।

ਸਬਰ ਇੱਕ ਅਨਮੋਲ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ,ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਮੈਂ ਗੱਡੀ ਸਿੱਖ ਲਵਾਂ ਪਰ ਓਦੋਂ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਛੋਟੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੀ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਨੇ ਗੱਡੀ ਸਿੱਖ ਲਈ। ਫਿਰ ਉਹ ਰੋਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਵੀ ਮੈ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਲਈ ਵੀ ਤੂੰ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈਂ ਵੀ

ਚੰਦ ਕੁਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਤੇ ਬੜਾ ਗੁਮਾਨ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋਨੋਂ ਦਰਾਣੀਆਂ ਕੋਲ ਤਿੰਨ-ਤਿੰਨ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ। ਚੰਦ ਕੁਰ ਨੇ ਸ਼ਰੀਕਣਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਉਂਦਿਆਂ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਝਾਕ ਵੀ ਜਾਵੇ। ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਚਾਰ ਨੇ ਡਾਂਗਾਂ ਵਰਗੇ, ਗਾਟੇ ਲਾਹ ਦੇਣਗੇ। ਦਰਾਣੀਆਂ ਧੀਆਂ

ਪੈਸੇ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਮਸੀਨ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਕਮਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਏਨਾ ਜਿਆਦਾ ਉਲਝ ਗਿਆ ਹੈ ਆਪਣਾ ਸੁੱਖ ਚੈਨ ਸਭ ਗਵਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਜੇ ਮੈਂ ਏਥੇ ਇਹ ਕਹਾ ਸਾਇਦ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਡ ਭਰਨ ਲਈ ਕਮਾਇਆ ਜਾਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ

ਪਹਿਲੋਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਵਕਤੀ ਰੌਲਾ ਏ ਪਰ ਹੁਣ ਗੱਲ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਦੂਰ ਤੀਕਰ ਜਾ ਅੱਪੜੀ..ਸਿੱਧੂ ਵੀਰ..ਸ਼ਹੀਦੀ ਪਹਿਰੇ ਅਤੇ ਕਲਾ ਵਰਤਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਠਿੱਠ ਮੌਜੂ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ..ਜਿਆਦਾਤਰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਣਾਉਂਦੇ..ਅੱਜ ਵੇਖ ਲਵੋ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਵਰਤ ਰਹੀ ਏ..ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਅੰਦਰ..ਕੋਈ ਉਚੇਚਾ ਸਮਾਗਮ ਸਮਾਰੋਹ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪਿਆ..ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਦੁਨਿਆਵੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਤੇ ਅਚਨਚੇਤ

ਗਾਰਗੀ ਦੱਸਦੇ ਕੇ ਮਾਂ ਕੋਲ ਸਾਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਘੱਲਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨਹੀਂ ਸੀ..ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿਆਣੇ ਕੋਲ ਲੈ ਗਈ..ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਦੱਸੋ ਸਕੂਲੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਦਾਖਿਲ ਕਰਾਵਾਂ? ਉਸਨੇ ਅੱਗਿਓਂ ਬੇਧਿਆਨੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ..ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲ ਭਰਤੀ ਕਰਵਾ ਆਈ..ਓਥੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਨ..ਪਰ

1984 ਵਿਚ ਜਦੋ ਮੇਰੀ ਮੰਗਨੀ ਦੀ ਰਸਮ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਮਹਿਮਾ ਸਰਕਾਰੀ (ਬਠਿੰਡਾ ) ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਹੋਈ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਈ ਜਣੇ ਮਤਲਬ ਇੱਕ ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ, ਇੱਕ ਮਾਮੀ, ਤੇ ਇੱਕ ਭੂਆ ਵੀ ਨਾਲ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ , ਮਾਤਾ , ਭੈਣ ਜੀਜਾ ਜੀ ਤੇ ਛੋਟਾ ਭਾਈ ਤਾਂ ਨਾਲ ਹੈਗੇ ਹੀ ਸੀ। ਨਾਲ ਹੀ

29 ਅਕਤੂਬਰ 2003 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਸੀ। “ਬੇਟਾ ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋ ਗਿਆ।” ਇਹ ਫੋਨ ਮੇਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦਾ ਸੀ। ਜੋ ਉਸਨੇ ਘਰੋਂ ਲੈਂਡ ਲਾਈਨ ਤੋਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। “ਹੁਣੇ ਆਇਆ।” ਕਹਿਕੇ ਮੈਂ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। “ਮੈਡਮ ਜੀ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ

#ਇਹੋ_ਹਮਾਰਾ_ਜੀਵਣਾ ਉਹਨਾਂ ਵੇਲਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਲਾਲਚ ਦੇ ਸਾਥ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਕੋਈਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਦੋਸਤ ਦੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੋਹਰੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ। ਦੋ ਤਿੰਨ ਦੋਸਤ ਭੂਆ ਕੋਲੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਲਾ ਆਉਂਦੇ। ਕੋਈਂ ਖੇਤ ਰੋਟੀ ਫੜਾਉਣ ਜਾਂਦਾ ਪੈਦਲ ਤਾਂ ਨਾਲਦਾ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਹੈ। ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਹੀ ਪੜ੍ਹੀ ਹੈ ਅੱਗੇ ਕਮਰਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੋਈ ਗਿਆਨੀ ਯ ਐੱਮ ਏ ਪੰਜਾਬੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਬਸ ਕਲਮ ਫੜ੍ਹੀ ਤੇ ਲਿਖਦਾ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਪੰਜ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ ਸੈਂਕੜੇ ਲੇਖ ਅਖਬਾਰਾਂ ਰਸਾਲਿਆਂ ਲਈ ਲਿਖੇ। ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਪਾਠਕ ਘੱਟ ਹੀ ਹਨ। ਬਹੁਤੇ ਜਾਣਕਾਰ