ਅੱਧੀ ਰਾਤ..ਭਾਂਡੇ ਖੜਕਣ ਦੀ ਅਵਾਜ..ਪਾਣੀ ਦੀ ਚੱਲਦੀ ਟੂਟੀ..ਮਾਂ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਸੀ! ਤਿੰਨੇ ਨੂੰਹਾਂ ਪੁੱਤ ਕਦੇ ਦੇ ਸੌਂ ਗਏ ਸਨ..ਪਰ ਉਹ ਜਾਗਦੀ ਸੀ..ਖੁਰੇ ਵਿਚ ਖਿੱਲਰੇ ਜੂਠੇ ਭਾਂਡੇ..ਕੰਮ ਸਾਂਝੇ ਟੱਬਰ ਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਖੁਦ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਸਮਝਦੀ ਸੀ..ਨਾਲੋਂ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਦਾ ਪਤੀਲਾ ਗਰਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ..ਅਜੇ ਜਾਗ ਲਾਉਣਾ ਬਾਕੀ ਸੀ..ਤਾਂ ਕੇ

ਪਿਛਲੇ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਐਥੇ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਕਾਫੀ ਹਾਦਸੇ ਸੁਣ ਲਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ 20-24 ਸਾਲ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਹੈ । ਸੁਨਿਹਰੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਭੇਜਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹਰਜ ਨਹੀਂ । ਪਰ ਹਰੇਕ ਬੱਚਾ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ । ਹਰੇਕ ਦਾ ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ, ਆਲਾ

ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਰੋਜ਼ ਮਹਿਫ਼ਲ ਜੁੜਦੀ ਵਿਆਹਿਆਂ ਦੀ, ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਸੁਭਾਅ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰੋਜ਼ ਆਖਦੇ ਯਾਰ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਅਸੀਂ ਰੀਲੈਕਸ ਹੋ ਜਾਈਦਾ ਮਨ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਇੰਨੀ ਟੈਨਸ਼ਨ ਭਰੀ ਹੋਵੇਗੀ ਵਿਆਹੀ ਜਿੰਦਗੀ? ਪਰ ਜਦੋਂ ਵਿਆਹੇ ਜੋੜੇ ਦੇਖਦਾ ਪੱਗ ਦੇ ਰੰਗ ਨਾਲਦਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ

ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਏ..ਆਮ ਜਿਹੇ ਦਿਨ ਦੀ ਅਜੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੀ ਸੀ..ਪੱਗ ਦਾ ਆਖਰੀ ਲੜ ਅਜੇ ਪਿੰਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਸੁਰਖੁਰੂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਕੇ ਡੋਬੂ ਜਿਹਾ ਪਿਆ..ਸਾਮਣੇ ਸੈੱਲ ਫੋਨ ਤੇ ਸਰਸਰੀ ਜਿਹੀ ਨਜਰ ਮਾਰੀ..ਅਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਙ ਆਣ ਡਿੱਗੀ ਇੱਕ ਖਬਰ ਸੀ..ਲੰਘੀ ਰਾਤ ਉਹ ਮੁੱਕ ਗਿਆ..ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰੇ ਭੱਦਾ ਮਖੌਲ ਅਤੇ

ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ , ਅਸੀਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ‘ਚ ਡਾਕਟਰ ਵੀਰੇ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਗਏ । ਇਕ ਭਾਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਵੱਡੇ ਦਿਨੋ ਘਰੇ ਦੁੱਧ ਪਾ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਸਾਰੇ ਉਹਨੂੰ ਮਾਮਾ ਆਖਦੇ ਉਹ ਛੜਾ ਮਾਮਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਵੀਰੇ ਨੇ ਆਖਣਾ , ਅੱਜ ਤਾਂ ਮਾਮਾ ਦਾਲ਼

ਉਂਜ ਇਹ ਜਿਹੜੇ ਮੁੰਡੇ ਰੇਹੜੀਆਂ ਹੋਟਲਾਂ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਅਦਬ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।” ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅਜੈ ਵਿਜੈ ਦੀ ਰੇਹੜੀ ਤੋਂ ਟਿੱਕੀ ਖਾਣ ਗਏ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਬੇਗਮ ਨੂੰ ਸੁਭਾਇਕੀ ਹੀ ਕਿਹਾ। “ਪਰ

ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੋਸਟ ਕੇ ਰਿਹਾ ਦੋਸਤੋ ਜੈ ਵਧੀਆ ਹੁੰਗਾਰਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਕਰੂ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਹਡ ਬੀਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆ 👉👉👉 ਗਲ ਇਸਤਰਾਂ ਕੀ ਮੇਰੀ ਏਕ ਪੁਰਾਣੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਵਾਲੀ ਦੋਸਤ (ਮਹਿਲਾ ਮਿੱਤਰ)ਏਨੀ ਲੁਧਿਆਣੇ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਜ਼ੀਰੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਬਸ ਵਿਚ ਮਿਲੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਹਾਲ ਚਾਲ

ਅੱਜ ਤੋਂ ਦਸ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜੱਗੇ ਕਿਆ ਨੇ ਪਿੰਡੋਂ ਘਰ ਵੇਚ ਕੇ ਖੇਤ ਵਾਲ਼ੇ ਕੱਚੇ ਰਾਹ ਤੇ ਘਰ ਪਾ ਲਿਆ ਸੋ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਘਰ ਬਣਿਆ ਸੀ ਤੇ ਜੱਗੇ ਨੇ ਸਕੂਟਰ ਵੀ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਈ ਸਿੱਖਿਆ ਸੀ ਜੱਗੇ ਦੇ ਚਾਚੇ ਦਾ ਘਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜੱਗਾ ਸਕੂਟਰ ਤੇ ਪਿੰਡ ਗੇੜਾ

ਦੁੱਧ ਉੱਬਲ ਗਿਆ..ਘਰੇ ਸੁਨਾਮੀਂ ਆ ਗਈ.. ਜਿੰਨੇ ਮੂੰਹ ਓਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ..ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਏਨੀ ਪੜਾਈ ਦਾ..ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਨੀ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ..! ਸੋਹਣੀ ਸ਼ਕਲ ਦਾ ਅਚਾਰ ਥੋੜਾ ਪਾਉਣਾ..ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਹੀ ਨਹੀਂ..ਏਨੀ ਲਾਪਰਵਾਹ..ਅਨਪੜ ਵੀ ਇਸਤੋਂ ਸੌ ਦਰਜੇ ਚੰਗੀਆਂ..! ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਹੋ ਗਈਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਜਿਕਰ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ!